جلسه دفاع از رساله: آقای امیر فراست: گروه مهندسی نفت
خلاصه خبر: بررسی آزمایشگاهی و مدلسازی رفتار ذرات ژل از پیشتشکیلشده در محیط متخلخل
چکیدهتزریق ذرات ژل از پیشتشکیلشده بهعنوان یکی از روشهای نوین اصلاح در عمق ناهمگنی، انسداد تراوایی نواحی پر تراوا و کنترل تولید آب در مخازن هیدروکربوری تحت عملیات سیلابزنی مطرح است. در این پژوهش، با استفاده از طراحی آزمایش فاکتوریل کامل سه سطحی، رفتار تورمی ذرات ژل از پیشتشکیلشده در شرایط مختلف دمایی و شوری مورد بررسی قرار گرفت. در گام بعد، با استفاده از طراحی آزمایش ترکیب مرکزی، میزان بهدامافتادن ذرات ژل در محیط متخلخل توسط آزمایشهای سیلابزنی مورد مطالعه قرار گرفت. درنهایت با استفاده از نتایج کمی دو گام گذشته در مدلسازی جریان ذرات ژل از پیشتشکیلشده در محیط متخلخل و صحت سنجی آن، تأثیر میزان ناهمگنی سنگ مخزن و خواص ذرات ژل بر روی افزایش تولید نفت و کاهش تولید آب مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، نسبت تورم با افزایش شوری آب، کاهش مییابد. بهعلاوه، نسبت تورم با افزایش دما تا 105 درجه سانتیگراد افزایش مییابد و برای دماهای بیشتر شروع به کاهش میکند. همچنین میزان بهدامافتادن ذرات ژل با افزایش دما و سرعت سیال کاهش مییابد. بعلاوه، به دلیل ماهیت ویسکوالاستیک ذرات ژل، افزایش نسبت اندازه ذره ژل به حفره باعث کاهش میزان بهدامافتادن ذرات ژل میشود. بااینوجود برای مقادیر بزرگتر از 6/1 مقدار بهدامافتادن افزایش مییابد. با افزایش ناهمگنی و اختلاف تراوایی بین نواحی کمتراوا و پر تراوا، عملکرد این ذرات در مقایسه با فرایند تزریق آب بهبود یافته است. افزایش مدتزمان تزریق ذرات ژل، موجب کاهش مقدار آب تولیدی میشود و هرچه نسبت اندازه ذره به حفره کمتر و غلظت ذرات ژل بیشتر باشد، عملیات تزریق ژل بازده بهتری خواهد داشت. 31 شهریور 1397 / تعداد نمایش : 1634
|