توفیقی گفت: کارکردهای هنجاری دانشگاه خوب، تقویت توسعه پایدار، فعالیت در عرصه اجتماع، مردمسالاری و تقویت رفتار شهروندی است. دانشگاه خود نیز یک جامعه است، ما ابتدا باید همه آداب گفتوگو، آزادیبیان، احترام و همه بحثهای دیگر را در دانشگاه تجربه کنیم. شهروند بودن یک علم و هنر است و فقط به زیست فیزیکی مرتبط نیست. دانشگاه خوب باید بتواند شهروند خوب تربیت کند که هم در دانشگاه و هم در جامعه به خوبی زیست کند.
عضو هیات علمی دانشگاه ادامه داد: ما انتظارات زیادی از دانشگاه داریم ولی باید بپذیریم دانشگاه فقط کلاس درس نیست، دانشجو فقط در کلاس یادگیری ندارد بلکه خیلی از توانمندیهای او باید در نهادهای واسط بیرون از دانشگاه یعنی در تشکلها، انجمنها و ... تکامل پیدا کند. دانشگاهها فقط بخشی از توانمندیها و استعدادها را میتوانند پرورش دهند و بنابراین نیاز به نهادهای واسط در دانشگاه داریم.
او از کمبود گفتوگو در بین دانشگاه با جامعه و برعکس ابراز تاسف کرد و گفت: «چرا نباید خانوادهها با دانشگاهها، یا هنجارهای آن، با پرسش و پاسخ و ... آشنا شوند؟ چرا مردم نتوانند وارد دانشگاه شوند و در نشستها شرکت کنند و فرهنگ دانشگاه را به بیرون انتقال دهند؟ آیا آنها باید فقط تابلوی سردر دانشگاهها را ببینند و بروند؟ در واقع دانشگاه جایگاه اختصاصی متخصصان نیست بلکه مکانی برای عرضه و ارائه گفتمانهای عمومی است.
توفیقی ادامه داد: برخی از اعضای هیئت علمی فقط با تخصص خود آشنایی دارند و از بسیاری از مسائل دیگر اطلاع ندارند. اینکه بخواهیم دانشجویی با ویژگیهای خوب تربیت کنیم ابتدا باید استادی با آن ویژگیها وجود داشته باشد. استادان دانشگاه باید آموزش علمی شهروندی داشته باشند تا بتوانند دانشجویی خوب تربیت کنند. وقتی یک استاد ویژگی کارآفرینی ندارد و آن را نمیشناسد چگونه انتظار داریم دانشجو را کارآفرین کند.
توفیقی یکی از الزامات اساسی دانشگاه را استقلال آن دانست و گفت: ما تلاش کردیم تا اختیارات وزرات علوم به دانشگاه برود. اما اختیارات دانشگاه به وزارت علوم رفت و الان هم از وزارت علوم خارج شده است. ما باید به این فکر باشیم که چگونه اختیارات وزارت علوم را برگردانیم.
وی افزود:دولت نباید به دانشگاه به عنوان یک کالای خصوصی بلکه باید به آن به عنوان یک زیرساخت عمومی که زیرساخت توسعه پایدار و زیرساخت اقتصاد دانشبنیان است نگاه کند. آموزش عالی جزو زیرساختهای پایه است. دانشگاهها در خط مقدم برآوردهکردن آرمانهای بشری، ملی و جهانی قرار دارند. نظام آموزش عالی بخشی از نظام اجتماعی است و تغییرات نظام آموزش عالی مرتبط با تغییراتی در نظام اجتماعی است. اما در این حال میتوان گفت که آموزش عالی نقشی حیاتی برای انتقال افراد، گروهها و جوامع به وضعیتی بهتر را داراست. آینده با نیروی خرد ساخته میشود، بشریت آینده بهتری خواهد داشت اگر موسسات آموزش عالی دیدگاهی فراتر به تواناییها و مسوولیتهای خود داشته باشند.